ارزیابی قابلیت ژیومورفوسایت های ناحیه ی مرنجاب در توسعه ی گردشگری از طریق مقایسه ی مدل های ژیومورفوتوریستی

ژیومورفوتوریسم ازحوزه های مطالعات علوم زمین و مطالعات گردشگری است؛ که بر شناخت ژیومورفوسایتها یا چشم اندازهای ویژه ی ژیومورفولوژی تاکید دارد. این حوزه با ترکیب نمودن میراثهای فرهنگی، تاریخی و اکولوژیکی پتانسیلهای بالایی را در راستای برنامه ریزی گردشگری پایدار عرضه میکنند. از آن جا که کشور ایران به رغم وجود ژیومورفوسایتهای متنوع به ویژه در مناطق خشک، در زمینه ی ارزیابی قابلیت این چشم اندازها و جنبه های برنامه ریزی آن روند پایدار و نظاممندی وجود ندارد. بنابراین، ارایه ی روشهای ارزیابی جامع در تحقق توسعه ی ارزشهای علمی، فرهنگی، اقتصادی و مانند آن ضروری به نظر میرسد. ناحیه ی مرنجاب یکی از دسترسترین مناطق بیابانی و کویری ایران به سبب اعتدال نسبی دما، تنوع جاذبه های گردشگری، تنوع گونه های جانوری و پوشش گیاهی و وجود اشکال تیپیک و برجسته ی بیابانی و کویری، به علاوه وجود جاذبه های فرهنگی و تاریخی از جمله مستعدترین نواحی در توسعه ی پایدار گردشگری است. در این مقاله تلاش شده است با به کارگیری سه مدل ژیومورفوتوریستی پرالونگ، پری یرا و رینارد و مطالعه ی تطبیقی آنها مناسب ترین سایت درتحقق برنامه ریزی پایدار تعیین شود. نتایج نشان داد مدلهای مورد استفاده بر دو موضوع ماهیت علمی و کاربردهای متنوع ژیومورفوسایتها با ارایه ی زیر معیارهای مختلف تاکید دارند.در ادامه با ارزیابی مدلها بر روی سایتهای منتخب براساس پیمایشهای میدانی، پادگانه های دریاچه ای، برخان ها و تپه های ماسهای بیش ترین امتیاز را از میان مدلهای فوق با امتیازهای متفاوت به دست آوردند؛ که نشاندهندهی اهمیت بیشتر این سایتها نسبت به دیگرجاذبه هاست