بررسی تحلیلی عوامل موثر بر تقطیع و چالش های فرا روی یکپارچه سازی اراضی کشاورزی نمونه موردی دشت نیشابور

مساله ی یکپارچه سازی اراضی، حداقل در بعد از اصلاحات ارضی در سال 1341 مطرح گردیده و متعاقب آن تاسیس واحدهای تعاونی تولیدی، شرکت های سهامی زراعی و... در راستای تحقق این امر صورت گرفته است. ولی به علت عوامل مختلف و متعدد عینی و ذهنی، مورد استقبال روستاییان قرار نگرفته و مسلما گسترش و بسط آنها نیز بدون مشارکت فعال روستاییان امکان پذیر نبوده است. از آن زمان به بعد هر از گاهی مساله ی یکپارچه سازی اراضی کشاورزی به منظور بالا بردن تولیدات، بهبود راندمان، افزایش بهره وری و استفاده بهینه از منابع آبی و خاکی کشور توسط مسیولین مربوطه مطرح گردیده است و به دلیل وجود عوامل بازدارنده در سطح روستاها و در بین روستاییان و نیز عدم وجود عزم ملی و نگرش علمی نسبت به این امر، متاسفانه جامهی عمل به خود نپوشیده است. هدف اصلی این مقاله نشان دادن مسایل و مشکلات مسبوق به یکپارچه سازی اراضی است که بررسی علل و عوامل موثر بر تقطیع را در برمی گیرد. امری که راه را برای یکپارچه سازی اراضی هموار خواهد کرد. این مطالعه بر اساس روش تجربی و شرکت در زندگی روستایی به صورت پیمایشی در دشت نیشابور و به صورت عمقی در یکی از روستاهای دشت به طور نمونه انجام گرفته است. نتیجه ی مطالعات نمایانگر این است که جهت یکپارچه سازی اراضی در هر ناحیهای ابتدا باید عوامل موثر بر تقطیع مشخص، سپس بر اساس نتایج آن نسبت به انتخاب نحوه، نوع و چگونگی یکپارچه سازی اراضی در صورت وجود برنامه های کلان ملی اقدام کرد.