نقد رویکردهای معناشناسی واژه مس درآیه لایمسه الا المطهرون

در معناشناسی (مس در آیه ولا یمه الا المطهرونه سه رویکرد میان عالمان امامیه از آغاز تا کنون رایج است: مس ظاهری، مش باطنی، مس فراگیر. در رویکرد نخست واژه مس به تماس ظاهری معنا شده و حکم فقهی حرمت تماس بدن بدون طهارت با الفاظ قرآن از آیه استنباط شده است. ادله پنج گانه این رویکرد عبارت اند از: استعمال واژه مس در برخورد جسمی دو چیز با یکدیگر، رجوع ضمیر در لا یمسه به قرآن، استشهاد معصوم به روایت نبوی و مخالفت با وجدان . رویکرد دوم ( مس را به درک حقایق قرآنی تبیین کرده است و به ادله ای همچون سیاق آیه، فضای نزول آیه، روایات تفسیری، دلالت معنایی مطهرون بر طهارت معنوی و رجوع ضمیر در لا یمسه به کتاب مکنون) استدلال شده است. مطابق رویکرد سوم مس به معنای مطلق تماس است؛ اعم از تماس ظاهری و معنوی. این رویکرد به اطلاق واژه م و المطهرون تمسک جسته است. قایلان به رویکردهای سه گانه، نگاه انتقادی به یکدیگر داشته و ضمن اقامه دلیل به نقد و رد ادله رویکرد رقیب پرداخته اند. در این مقاله رویکردهای یادشده، بازشناسی و ارزیابی می شوند و ضمن نقد ادله، رویکرد منتخب ارایه می گردد.