اجرای حکم غیابی و آثار آن در نظام حقوقی ایران

مبحث حکم غیابی در دادرسی و قضاوت از اهمیت زیادی برخورداراست تا آن جا که مقتضای ادله شرعیه دلالت بر حضور طرفین در دادرسی می نماید. طبق ماده 303 آیین دادرسی مدنی، حکم دادگاه حضوری است مگر اینکه خوانده یا وکیل یا قایم مقام یا نماینده قانونی وی در هیچ یک از جلسات دادگاه حاضر نشده باشد و به طور کتبی نیز دفاع نکرده باشد و یا اخطاریه، ابلاغ واقعی نشده باشد. حکم غیابی عبارت است از: این که چنان چه متهم با وجود ابلاغ احضارنامه در هیچ یک از جلسات دادرسی حاضر نشود و لایحه دفاعیه نفرستد و وکیل مدافع نیز معرفی ننماید؛ اگر موجبات دادرسی فراهم باشد، دادگاه به طور غیابی رسیدگی و حکم مقتضی را صادر می نماید. تحقیق حاضر به صورت توصیفی-تحلیلی و با هدف بررسی و مطالعه اجرای حکم غیابی و آثار آن در نظام حقوقی ایران انجام پذیرفته است.