ساختار عاملی و ویژگی های روانسنجی نسخه ایرانی مقیاس شرم بیرونی

سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 555

فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_SHPP-2-2_005

تاریخ نمایه سازی: 6 آذر 1397

چکیده مقاله:

مقدمه: شرم یکی از هیجان های خودآگاه خیلی مهم است که نقش مهمی در بهزیستی روانی و آسیب پذیری نسبت به اختلال های روانی دارد. هم فقدان شرم و هم شرم خیلی زیاد با آسیب شناسی روانی همراه است. شرم از دو مولفه اساسی شرم بیرونی و شرم درونی تشکیل شده است. هدف: پژوهش حاضر به منظور تعیین ساختار عاملی و ویژگی های روانسجی مقیاس شرم بیرونی انجام شد تا ابزار مناسبی برای کاربرد در کار بالینی و تحقیق، به متخصصان و محققان حوزه سلامت روان معرفی شود. روش: به منظور بررسی ویژگی های روانسنجی و تحلیل ساختار عاملی این مقیاس، 210 نفر ( 103 پسر و 107 دختر ) از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. همچنین از آزمودنی ها خواسته شد که مقیاس های شرم بیرونی، شفقت به خود، عاطفه منفی و کمال گرایی را تکمیل کنند. برای تحلیل داده ها از نرم افزار لیزرل و SSPS-18 استفاده شد. آلفای کرونباخ، ضریب همبستگی و تحلیل عاملی تاییدی محاسبه شد. یافته ها: نتایج تحلیل عاملی تاییدی از ساختار 3 عاملی شرم بیرونیدر نمونه ایرانی حمایت کرد (CFI=0/96، NFI=0/94، RMSEA0/09). مقیاس شرم بیرونی همبستگی مثبت و معناداری بین کمال گرایی (0/17) و عاطفه منفی (0/51) و همبستگی منفی و معناداری با شفقت به خود ( 0/21 ) داشت. همچنین ضریب آلفای کرونباخ برای کل مقیاس و عامل های احساس حقارت ، احساس پوچی ، و شرم در مورد اشتباه کردن به ترتیب 0/93، 0/92، 0/71 و 0/75 بدست آمد. نتیجه گیری: ساختار 3 عاملی شرم از ویژگی های روانسجی مطلوبی در جامعه دانشگاه بهشتی برخوردار است. شرم ارتباط مثبتی با نشانه های آسیب شناسی روانی دارد. مقیاس شرم بیرونی برای کاربرد در کار تحقیقی و کار بالینی از ویژگی های روان سنجی مناسبی برخوردار است.

نویسندگان

علی اکبر فروغی

دانشجوی دکترای تخصصی روانشناسی بالینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

سجاد خانجانی

دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

محبت کاظمینی

دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

فریبا طیری

کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه علوم پزشکی سنندج گروه روانشناسی بالینی، بیمارستان طالقانی، دانشگاه علوم پزشکی بهشتی، ایران