اثر اینولین استخراجی از کاسنی و سیب زمینی ترشی بر مقاومت به صفرا و بازدارندگی دو گونه لاکتوباسیلوس در برابر اشرشیاکلی O157:H7

پروبیوتیک ها و پری بیوتیک ها در بهبود تعادل میکروبی سیستم گوارشی نقش داشته و پتانسیل کاربردی خوبی در صنایع غذایی و حفظ سلامت عمومی دارند. بقای پروبیوتیک در طی استرس های گوارشی تحت تاثیر پری بیوتیک حامل قرار می گیرد. در این پژوهش اثر پری بیوتیکی اینولین (استخراجی از کاسنی و سیب زمینی ترشی و همچنین اینولین استاندارد آزمایشگاهی)، گلوکز و نمونه بدون کربوهیدارت بر مقاومت به صفرا و بازدارندگی بر اشرشیاکلی O157:H7 در دو گونه لاکتوباسیلوس به منظور امکان ارایه ترکیب سین بیوتیکی موثر، مطالعه شده است. اثر تیمارهای اینولین بر رشد و زنده مانی لاکتوباسیلوس کازیی PTCC 1608 و لاکتوباسیلوس رامنوسوس PTCC 1637 در غلظت های مختلف صفرا (صفر، 0.3، 0.5، 1 و 1.5 درصد) در قالب طرح آماری فاکتوریل کاملا تصادفی و اثر بازدارندگی به روش چاهک در قالب طرح آماری کاملا تصادفی بررسی و با نمونه های شاهد مقایسه شد. نتایج نشان داد که اینولین استخراجی می تواند بر افزایش مقاومت دو لاکتوباسیلوس به نمک های صفراوی موثر باشد. در عین حال با افزایش غلظت صفرا از این اثر کاسته شد و زنجیره های بلندتر اینولین اثر کمتری از گلوکز داشتند. با وجود اینکه گلوکز دارای بازدارندگی بیشتری بر اشرشیاکلی بود، اینولین کاسنی و استاندارد نیز بازدارندگی قابل قبولی داشتند. اینولین سیب زمینی ترشی با بالاترین درجه پلیمریزاسیون کمترین اثرات را نشان داد.