آموزش معماری و ضرورت آموزش پایداری

از زمان انقلاب صنعتی، اتکا بشر به انرژی به ویژه انرژی فسیلی، به صورت تصاعدی رو به افزایش بوده است اگرچه مصرف سوخت جهت تولیدات صنعتی حمل و نقل و فراهم ساختن شرایط آسایش محیطی برای انسان بسیار حیاتی و ضروری است ولی درعین حال، مصرف انرژی فسیلی باعث آلودگی و تخریب محیط زیست می شود که نتیجه ی آن به مخاطره افتادن زیست بوم و ادامه ی حیات درکره ی زمین است این موضوع از نیمه ی دوم قرن بیستم، و به ویژه از دهه ی هفتاد میلادی، اقلیم و حفظ محیط زیست را پیوسته مورد توجه مجامع بین المللی قرار داد. در این خصوص انتزومانچینی، معمار و استاد طراحی محیط، دیدگاهی قابل تامل ارائه داده است به عقیده ی او در گذشته اندیشه ی ثابت بر پایه ی پایداری چیزها دوام شکل آنها و روابط به ظاهر ذاتی شان استوار بوده است اما امروز قطعیت هایی که الگوی تاویل ما از واقعیت بودند دیگر وجود ندارد امروز این جهان ثابت جای خود را به جهانی سیال داده است که در آن پایداری و ثبات، که این همه به آن نیاز داریم دیگر داده ای معین نیست بلکه باید با خواست و اراده به دست آید و این ثبات اگر وجود داشته باشد نتیجه ی یک طرح پویا و مستمر است طرحی که عبارت است از آنچه باید دوام داشته باشد یا فرازمانی بنماید تا هرچیز دیگر بتواند تغییر کند بی آنکه معنا از دست رود و محیط زیست سیاره دچار تخریب شود با حرکت دراین راستا طرح می تواند متعلق به عصر و زمان خود باشد و یا فراتر بیاندیشد؛ به این مفهوم که معنایی خلق می کند به ساخته شدن اینده یاری رساند