برنامه ریزی توسعه روستایی ایران با تاکید بر رویکرد آینده نگاری

تحقیق اهداف توسعه روستایی با وجود ماهیت پیچیده فرایندهای اجتماعی- اقتصادی، عدم قطعیت های محیطی و چالش های پیش روی مناطق روستایی، به اتخاذ رویکردهای مناسب و ابزارهای نوآورانه در برنامه ریزی توسعه متکی است. در این راستا اگرچه قابلیت های مدیریت سنتی هنوز لازم هستند اما دیگر برای موفقیت در چنین محیط غیرقابل پیش بینی ای که تغییر یک امر عادی است، کافی نمی باشند. در چنین شرایطی شناخت فرایندها، روش ها و رویکردهای نوین به منظور برنامه ریزی و ایجاد آینده ای مطلوب در مناطق روستایی ضروری به نظر می رسد. با عنایت به این امر، ارایه پاسخی مناسب به این پرسش که در شرایط کنونی کدام رویکرد می تواند گزینه مناسبی در فرایند برنامه ریزی توسعه روستایی ایران باشد هدف این مقاله است که با روش توصیفی- تحلیلی به انجام می رسد. در این پژوهش ابتدا به مبانی معرفت شناسی آینده نگاری و برنامه ریزی پرداخته شده و سپس تجارب کشورهای پیشرو در عرصه آینده نگاری مورد بررسی قرار گرفته است و تلاش شده تا درک کلی از آینده نگاری و کاربرد آن در برنامه ریزی توسعه روستایی ارایه گردد. نتایج بررسی ها نشان می دهد که آینده نگاری رویکرد منحصر به فردی است که می تواند موجب درک پویایی مناطق روستایی در بافتار کلان ملی شده و با فراهم کردن زمینه مشارکت ذینفعان، تحقق برنامه های توسعه روستایی کشور را در پی داشته باشد.