بررسی مهارت دستیابی به واژه در بیماران مبتلا به آلزایمر

زمینه و هدف : بیماران آلزایمر در جنبه های مختلف زبانی از جمله سطوح معناشناختی مشکل دارند. علایم مهم در فاز اول بیماری مشکلات حافظه و اختلال در نامیدن یا دستیابی به واژه است. لذا ارزیابی نامیدن در این افرادمی تواندبه تشخیص و مداخله به هنگام آن ها کمک کند. مطالعه حاضر به بررسی این توانمندی از طرین تکالیف روانی کلامی در بیماران آلزایمر فارسی زبان می پردازد.موادو روش ها : مطالعه تحلیلی حاضر بر روی 30 بیمار مبتلا به آلزایمر با تشخیص نورولوژیست انجام شد. در بررسی روانی معنایی از آزمودنی ها خواسته شد که کلمات مقوله های خاص و در روانی واجی کلماتی را که با حروف خاصی شروع می شدند در مدت زمان یک دقیقه نام ببرند. نمره دهی بر اساس تعداد کلمات تولید شده بود.یافته ها : نتایج حاصل، نشان دهنده تفاوت معنادار مهارت روانی واجی و روانی معنایی (000 / 0 = p) در کل بیماران است. تفاوت آماری معنی داری بین میانگین روانی واجی (t(28)=0/28p; =0/775) و معنایی (t(28)=0/62p; =0/539) در دو جنسیت وجود ندارد. مقایسه میانگین روانی ها بر حسب شدت بیماری نشان دهنده تفاوت معنی دار بین میانگین روانی واجی (p<0/001؛ 10/9=(16/86 و 2)F) و روانی معنایی بیماران در سطوح مختلف شدت بیماری (خفیف، متوسط و شدید) می باشد.نتیجه گیری: بیماران آلزایمر نقایص واژگانی- معنایی بارزی دارند که هر دو عملکرد روانی معنایی و واجی در این بیماران در شدت های مختلف بیماری، آسیب های متفاوتی می بیند.