گستره و آثار نقض حریم خصوصی در اسرار پزشکی

داشتن حریم نیاز اساسی و مهم انسان بوده و از ابعاد مختلف فیزیکی، روحی و روانی، اجتماعی و اطلاعاتی قابل بحث است. در این میان رازداری پزشکی از وظایف درخور توجه در حیطه اخلاق و حقوق پزشکی است که سابقه دیرینه ای دارد و محدوده وسیع تری از رازداری اطلاعات را شامل می گردد. ارتباط پزشک و کادر پزشکی با بیمار و بستگان او، اسرار پزشکی بیمار است. بیمار حق دارد نحوه، زمان و چگونگی دادن اطلاعات به دیگران و یا تشکیلات بیمارستانی را خود تعیین کند. او حق دارد ماهیت افکار شخصی خود را که در اختیار دیگران می گذارد، فردی را که می تواند این اطلاعات را دریافت کند و نحوه استفاده از آن را مشخص کند. حفظ اسرار از موجبات اطمینان بیماران به پزشکان و مراجعه به آنان می باشد و عدم توجه به این امر، سبب سلب اعتماد، کاهش راست گویی و حتی عدم مراجعه به پزشکان در بسیاری از موارد خواهد شد. در قوانین کیفری ایران مسیولیت کیفری متصدیان امر پزشکی بصراحت در ماده 648 قانون مجازات اسلامی بخش تعزیرات پیش بینی شده است. حق انسان بر تمامیت جسمی خویش مستلزم حقوق معنوی دیگری نیز هست که خسارت وارده به آن، خود را در قالب محرومیت از لذت، درد، استرس و اضطراب و نومیدی و یاس، نادیده گرفتن حق انتخاب و ... نشان می دهد. اهمیت این حقوق و لطمات وارده به آن کمتر از حق بر کالبد جسمانی و جراحت و نقص عضو نیست. یکی از مسایلی که در این حوزه قابل امعان نظر است مساله اسرار پزشکی است.