تمرکزسازمانی یا عدم تمرکز، پارادایم تاریخی مدیران در طراحی ساختار

درجه صحیحی ازتمرکز یا عدم تمرکز در سازمان ها از گذشته سوالی بحث بر انگیز بوده است. بطور کلی ساختار سازمان ها با دو نوع سیستم رایج در تمامی نقاط جهان صورت می گیرد اول تمرکز دوم عدم تمرکز از آنجایی که طراحی یک سیستم برای استفاده توسط شخصیت حقیقی (انسان)صورت می گیرد طبیعی است که سیستم تمرکز و عدم تمرکز هم دارای محاسن فراوان و همچنین معایب مشیصی می باشد که قابل نقد و بررسی است. این مقاله با هدف بررسی چالش ها، محاسن و معایب سیستم تمرکز و عدم تمرکز در فرآیند طراحی ساختار سازمان تدوین شده است. روش تحقیق در این مقاله توصیفی تحلیلی می باشد. نتایج بررسی ها نشان می دهد که تمرکز زدایی و تفویض اختیار در کنار فرصت های بی بدلیل که در جهت رشد و توسعه سازمان و نیروی انسانی می نماید دارای چالش ها و موانعی نیز می باشد و در سیستم متمرکز نیز می توان به نبود تاول اختیار و استفاده از ظرفیت کامل نیروی انسانی خلاق و مبتکر در تصمیم گیری های کلان اشاره نمود. همچنین نتیجه تحیق بیانگر آن است که در انتیاب ساختار برای سازمان آموزش کارکنان و مهارت آنان در انجام مسیولیت ها و اختیارات واگذار شده حایز اهمیت می باشد.