بررسی فقر در داستان های علی اشرف درویشیان (با تکیه بر مجموعه داستان آبشوران)

علی اشرف درویشیان از نویسندگان برجسته ایران میباشد که دغدغه های انسانی خود را در قالب دا ستانهای با م ضامین واقعیتهای اجتماعی عرضه کرده ا ست. این نویسنده با درک بسترهای فرهنگی و اجتماعی و سیاسی ایران دوره پهلوی و بازتاب آن در داستانهای کوتاهش به دور از پنهان کاری، واقعیت های دردناک جامعه بحرانزده قبل از انقلاب را در لابه لای داستان هایش به تصویر کشیده و روابط ناسالم فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی دوره پهلوی را نشان دادها ست. دروی شیان تلاش کرده ا ست تا با بازآفرینی و استفاده از امکاناتی که قالب ادبی داستان در اختیارش قرار داده است، درپی انعکاس شرایط عینی جامعه و انتقاد از وضع موجود برآید. بنابراین، بررسی آثارکوتاه داستانی این نویسنده، میتواند کمک فراوانی به شناخت ساختار و مضامین سیاسی و اجتماعی دا ستانهای دروی شیان بکند. از اینرو، پژوهش حا ضر به روش تو صیفی و تحلیلی و با تکیه بر منابع کتابخانه ای، بر آن ا ست تا چگونگی بازتاب فقر را در مجموعه دا ستانهای آبشوران، بررسی کند. آنچه که در داستانهای این مجموعه به چشم می آید این است که او در نوشته هایش با بهره گیری از ویژگیهای ریالیسم انتقادی و با الهام گرفتن از زندگی روزمره و مشکلات مردم ضعیف، پدیده فقر را بازتاب داده است و انتقاد تند و تیز خود را متوجه مناسبات اجتماعی و اقتصادی جامعه میسازد.