تحلیل نقاب در رمان دایی جان ناپلیون بر اساس نظریه یونگ

نقاب؛ یکی از کهن الگوهای ناخودآگاه جمعی است و کهنالگوها ازجمله مفاهیم مهم یونگ در روانشناسی تحلیلی به شمارمیروند. پرسونا((persona؛ نقابی است که انسانها به صورت خود می زنند تا با چهره ای موجه در جامعه ظاهر شوند. این نقابها معادل نقشهایی است که افراد به تناسب انتظارات دیگران در جامعه ایفا می کنند. گاهی پیش می آید که افراد متوجه نقابهای بر روی چهرهشان نمی شوند. در این زمان با نقاب یکی می شوند و شخصیت اصلیشان زیر نقاب پنهان شده، رشد و تکاملی نمی یابد و لطمه زیادی به افراد وارد می آورد. همانطور که قهرمان رمان دایی جان ناپلیون، به دلیل یکی شدن بانقاب خود، به مسایل گوناگون دچار شده و ماجراهای باورنکردنی و غیرمعمولی را سبب می شود. در این فرصت؛ پس از ارایه خلاصه ای از کتاب، به نقد و بررسی شخصیت اصلی داستان و در انتها به طور خلاصه به برخی از شخصیتهای دیگر رمان با توجه به روش نظریه کهن الگوی نقاب می پردازیم. برای این مقصود، ناگزیر به آوردن برشهایی از متن رمان دایی جان ناپلیون به عنوان شاهد مثال هستیم.