درنگی بر مناظره ای نویافته در ادبیات شیعی قبل از عصر صفوی

ادبیات فارسی شیعه در طول تاریخ هرچند در خفا و خوف، اما به صورتی مستمر از قرن چهارم تا عصر صفویه جریان داشت و امروزه میتوانیم از میان جنگها و دواوین چاپی و خطی با شاعران شیعه ای آشنا شویم که گاه تنها نامی از آنها در کنار سروده هایشان به جا مانده است.همچنین در جنگهای شیعی سروده هایی منسوب به شاعران نامدار یافت میشوند که لازمست در درجه اول صحت انتساب آنها به این شاعران با دلایل سبک شناسانه و نیز تحلیل محتوایی اشعار مورد ارزیابی قرارگیرد و سپس در صورت اثبات این انتساب،این نسخه ها در تصحیح دواوین شعری لحاظ گردد. در این مجال به تحلیل وتوضیح درباره مناظره ای شیعی در قالبی نویافته منسوب به ناصرخسرو میپردازیم که در دو جنگ خطی معروف شیعی آمده است.این مناظره که میان امام اول شیعیان امیرالمومنین و خلیفه اول در اثبات حقانیت حضرت علی، علیه السلام صورت گرفته است از لحاظ ادبی و محتوایی قابل تامل است و برخلاف بعضی از سروده ها در این مقوله، در کمال ادب، با تکیه بر استدلال منطقی و مستندات قرآنی و روایی شکل میگیرد. نویسندگان ضمن مقابله دو نسخه و تصحیح این سروده در مورد شاعر این سروده، محتوای اشعار و جنگهای شیعی معرفی شده سخن گفته اند.