فعل های آغازی فارسی در مقایسه با افعال مقاربه عربی (علمی- پژوهشی)
محل انتشار: دوفصلنامه ادبیات تطبیقی، دوره: 7، شماره: 12
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 782
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JCTK-7-12_015
تاریخ نمایه سازی: 18 اسفند 1397
چکیده مقاله:
فعل آغازی در زبان فارسی نمودی است که بر شروع فعل دلالت دارد؛ همچون: آغازیدن، گرفتن، ایستادن، شروع کردن. در زبان عربی افعال شروع از جمله افعال مقاربه هستند همچون شرع (آغاز کرد)، اخذه (گرفت)، قام (ایستاد) و طفق (شروع کرد) که در زمینه صرفی و نحوی و هم در ترجمه با افعال آغازی مشابهت دارند. در مقابل افعالی مانند علق (دوست داشت) ، هبه سرعت گرفت که از افعال شروع محسوب می شوند، در فارسی نمونه ای در افعال آغازی ندارند. در این مقاله نخست به بررسی تاریخی افعال آغازی در ایران باستان، میانه غربی، سغدی و میانه زردشتی می پردازیم و پس از آن با توجه به همسانی یا یکسانی این دو مقوله در دو زبان فارسی و عربی و بخصوص یکسانی نسبی آنها از دیدگاه معنایی، وجوه صرفی و نحوی این افعال را با هم مقایسه و کاربرد معنای ملازم آنها را تحلیل می کنیم.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمدرضا نجاریان
دانشیار دانشگاه یزد
نجمه حیدری نسب
کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه یزد