بررسی تحلیلی و تطبیقی سوگ های آیین لری و کردی با سنت سوگواری در شاهنامه علمی- پژوهشی

یکی از سنت هایی که قدمتی دیرینه ای دارد،سنت سوگواری برای درگذشتگان است. این سنت، به دلیل حس نوع دوستی، قدردانی و سپاسگزاری انسان ها از بستگان خود و کسانی که در راه وطن کشته شده اند، از آن دسته آیین های ماندنی است که با گذشت زمان، نه تنها فراموش و منسوخ نشده که بر اعتبار و جایگاه آن افزوده شده است؛ اقوام کرد و لر نیز بهعنوان دو قوم ایرانی، در طول تاریخ همواره پاسبانان و حافظان خوبی برای بسیاری از آداب و رسوم باستانی بودهاند و هستند ودر این مناطق، سنت سوگواری برای بزرگان و قهرمانان، به همان سبک و سیاقی که در ایران باستان بودهاست و شاهنامه فردوسی دیده-میشود، اجرا میشود و در مواردی، مانندمدت ایام سوگواری، سیاه پوشی، رویخراشیدن، مویکندن، خاک بر سر ریختن، سوگ سروده ها و...، در مناطق لر و کردنشین با شاهنامه فردوسی، شباهت هایی وجود دارد. در این جستار، سعی شدهاست که با استناد به منابع و روش توصیفی–تحلیلی، به بررسی تطبیقی سوگ آیین های لری و کردی با سوگواری در شاهنامه پرداخته شود