مبانی مسیولیت مدنی دولت در قبال آلودگی های زیست محیطی

امروزه با گسترش تعاملات و روابط در سطح بین المللی، مسیله ی حقوق محیط زیست در کانون توجه مجامع بین المللی قرارگرفته است و تمامی دول و اشخاص تلاش بر این دارند که تا شرایط زیست محیطی را در شرایط سالم نگه دارند. چه بسا بتوانیکی از مولفه های دولت خوب یا حکمرانی مطلوب را مسیله محیط زیست و به صورت اخص هوای پاک برشمرد. در حقیقت یکیاز مهم ترین معظلات در زمینه ی محیط زیست، مسیله ی آلودگی هواست که امروزه یافتن راه حل هایی برای مقابله و کاهشاین پدیده امری اجتناب ناپذیر است.شایان ذکر است که حق بر محیط زیست سالم جز حقوق بشری و از جمله حقوق ذاتی انسانهاست. در این میان برای مقابله با این پدیده، بحث مسیولیت مدنی مطرح گردید که بر اساس آن، عامل زیان بایستی جبرانخسارت نماید. از جمله مبانی مسیولیت مدنی، نظریه ی تقصیر است که این نظریه به دلیل عدم شناخت سبب واقعی خسارت،کمتر مورد استفاده قرار می گیرد و برای حل این مشکل، نظریات مسیولیت بدون تقصیر و مسیولیت محض مورد قبول اکثریتکشورهای اروپایی است. راه های جبران خسارت در این زمینه نیز اعاده ی وضع به حالت سابق، از بین بردن منبع ضرر، جبراننقدی خسارت و تعهد به عدم آلودگی می باشد. در حوزه ی مسیولیت مدنی ناشی از آلودگی ها، پیچیدگی هایی وجود دارد که ازجمله این مشکلات می توان به تعدد اسباب، تدریجی بودن و پنهان بودن خسارات، دشواری ارزیابی خسارات ودشواری اثبات رابطهی سببیت است.بنابراین لازم است که در این زمینه، ابتدا به ساکن اقدامات پیشگیرانه توسعه داده شود، و همچنین با تصویبقوانین و مقررات دقیق و جامع در این زمینه، می توان این مسایل را کاهش داد.