رویکردی معناشناختی به ضرورت خدا

عموم فیلسوفان خداباور نه تنها به وجود خداوند باور دارند بلکه او را از وجود ضروری برخوردار می دانند. افزونبر این، معتقد هستند دست کم برخی از صفات خداوند ه مچون علم و قدرت، صفاتی ضروری می باشند، بهاین معنا که ممکن نیست خدا فاقد این صفات باشد. از سوی دیگر برخی از دیدگاه های فلسفی معاصر با مفهومضرورت خدا به مخالفت برخاسته و آن را مفهومی غیرمعقول دانسته اند. با توجه به تعدد و تنوع تعابیر مختلفاز مفاهیم موجه از جمله ضرورت، این پرسش به ذهن می رسد که آیا تعبیر و تعابیری از ضرورت وجود دارند کهبه کارگیری آ نها در مورد وجود و صفات خدا مفهومی معقول به دست دهد در این مقاله کوشش می شود بارویکردی معناشناختی مساله ضرورت خدا بررسی شود. نتیجه این بررسی آن است که تعبیر ضرورت بالذات و ضرورت ازلی دو تعبیر قابل قبول در میان فیلسوفان مسلمان هستند که به ترتیب در مورد ضرورت وجود و ضرورت صفات خداوند قابل اطلاق می باشند. همچنین براساس معناشناسی منطق موجهات مبتنی بر مفهومجهان ممکن و به کارگیری تعبیر ضرورت متافیزیکی، می توان از ایده ضرورت گزار های و ضرورت شی وجود خداوندو نیز ضرورت شی صفات خداوند دفاع کرد.