کم توجهی به مآخذ متقدم در آموزش پژوهش طب سنتی

آموزش پژوهش از موارد اساسی در حفظ تقویت دستاوردهای طب سنتی است. به نظر می رسد توجه به منابع اصیل طب سنتی به عنوان زیربنای آن با مشکلاتی مواجه است که ذکر تشریح آن موانع گام نخست در رفع آنهاست. بر اساس این رویکرد، موضوع نوشتار حاضر، نقد عدم توجه در رشتهای مختلف طب سنتی به منابع تاریخی بازشناسایی جایگاه چگونگی شکل گیری علم پزشکی در اعصار مختلف است؛ به عبارتی دیگر پژوهش حاضر بر آن است تا باروشی تحلیلی- توصیفی طی مطالعه ای کتابخانه ای، به بررسی مشکلات توجه به منابع مآخذ طب سنتی بپردازد. اهم این مشکلات در این زمینه شامل این موارد اس: عدم شناسایی نسخ خطی مهم طب سنتی ایرانی موجود درکتابخانه ها، مراکز اسناد سایر مراکز علمی تحیقاتی؛ عدم تصحیح چاپ انتقادی بسیاری از منابع مهم طب سنتی نیز ناکافی بودن تحشیه ها تفسیر-های منابعی که نیازمند توضیح تشریح برای محققان استفاده کنندگان از آن منابع اند؛ به نظر می رسد راهکار کلی برای رفع این موانع در طب سنتی، تقویت شاخه های آموزش پژوهش در رشته تاریخ علوم پزشکی جهت تربیت متخصصان کارآزموده بیشتر در این حوزه است.