آسیب شناسی نظام رسمی آموزش صنایع دستی مبتنی بر رویکردهای اسناد تحول آموزشی کشور

صنایع دستی ایران از دیرباز نقشی اساسی در اقتصاد هویت فرهنگی ایران داشته در میان کشورهای مختلف از لحاظ تنوع، کیفیت غنای هنری از جایگاه قابل قبولی برخوردار است. در حال حاضر آموزش رسمی صنایع دستی در دو سطح پیش از دانشگاه مقاطع دانشگاهی با دو رویکرد روش متفاوت اجرا میگردد. با توجه به تحولات اخیر نظام آموزشی کشور، بازنگری در نظام آموزش صنایع دستی با هدف ارتقاء توانمندیهای نیروی انسانی متخصص در این حوزه، امری ضروری است. پرسش اساسی که در این پژوهش بدان پرداخته میشود عبارت است از: نظام آموزش صنایع دستی ایران در راستای انطباق با رویکردهای اسناد تحول آموزشی بروزرسانی آن بر اساس نیازهای فعلی حوزه صنایع دستی، نیازمند چه تغییراتی است نتایج این پژوهش کاربردی که مبتنی بر منابع کتابخانهای اسنادی است با روش توصیفی تحلیلی انجام یافته است، بیانگر آنست که فقدان نظامی جامع یکپارچه، که منجر به گسیختگی اهداف محتوای آموزشی در برخی مقاطع تحصیلی گشته است همچنین گرایشی نبودن رشته صنایع دستی بر اساس پتان سیلهای بومی هر منطقه، از مهمترین کا ستیهای این نظام آموز شی ست سیاری از شکالات دیگر این نظام از جمله تکراری بودن محتوای برخی از دروس در مقاطع مختلف، عدم ارایه دروس کارآفرینی مباحث مرتبط با حوزه سب کار در مقطع منا سب قطع نگرش گرای شی مهارت محور دوره هنر ستان در تح صیلات دان شگاهی، نا شی از فقدان ای نگرش ست. از اینرو تعریف نظامی جامع با رویکرد مهارت محور تمرکز بر تخصص منتهی به کارآفرینی اشتغال در گرایشی خاص آموزش خلاقیت مبتنی بر اصالت، اصول حرفهای شایستگیهای مورد نیاز حوزه صنایع دستی از راهکارهای پیشنهادی در بروزرسانی نظام آموزش صنایع دستی ایران است.