ارکان جرم سیاسی و ضابطه های تشخیص آن در قانون جرایم سیاسی مصوب 1395

جرایم سیاسی در زمره جرایمی هستند که دولت ها همواره با آن روبرو بوده اند. جرایم سیاسی از جهت عناصر تشکیل دهنده، جرم . تفاوتی با جرایم عادی ندارند و جرم محسوب می شوند ولی از جهت داعی و محرک با آن متفاوتند؛ در جرایم سیاسی داعی خیرخواهانه و آزادی طلبانه سبب می شود تا مرتکب از یک سلسله امتیازاتی ن سبت به مجرم عادی بهره مند شود. برای برخورداری مجرم سیاسی از این ارفاقات لازمست که قانونگذار هرکشور نسبت به شناسایی اینگونه جرایم در قوانین خود اقدام کرده باشد. به دنبال همین موضوع پس از سی و چند سال از تشکیل جمهوری اسلامی ایران هنوز تعریفی از جرم سیاسی در قانون وجود نداشت؛ البته به گفته برخی حقوقدانان مشکل نرسیدن به تعریف واحد از جرم سیاسی در اکثر کشورها وجود دارد. بالاخره رسیدگی به طرح جرم سیاسی در صحن علنی مجلس به سال 95 رسید و در نهایت مجلس نهم توانست در اردیبهشت همان سال این قانون را به تصویب برساند و مهر تایید شورای نگهبان را نیز دریافت کند. اگرچه تصویب این قانون مخالفت هایی از سوی حقوقدانان به همراه داشت، اما آنچه مهم این است بعد از 38 سال از پیروزی انقلاب اسلا می، بند دیگری از اصل 168 قانون اساسی که همان جرم سیاسی است به تحقق پیوست و قانون فوق مشتمل بر شش ماده در جلسه علنی روز دوشنبه مورخ بیستم اردیبهشت ماه یکهزار و سیصد و نود و پنج مجلس شورای اسلامی تصویب شد و در تاریخ 1395/2/29 به تایید شورای نگهبان رسید. این مقاله با هدف تحلیل و بررسی موضوع و رفع ابهامات تحت عنوان جرم سیاسی از لحاظ ماهوی و تحلیل ارکان آن نگارش شده است.