بررسی تطبیقی اسطوره خدای شهید شونده در اساطیر ایرانی و سامی

اسطوره سیاوش بسیار کهنسال است و از دیدگاه اسطوره شناسی تطبیقی با خدایان شهیدشونده(همچون تموز یا دوموزی خدای بابلی و اوزیریس مصری و آدونیس فنیقی و یونانی) قابل مقایسه است. خدایان شهیدشونده، خدایان گیاهی عصر کشاورزی هستند و با رویش و زایش ارتباط داشته، مضمون اصلی اساطیر و افسانه های مرتبط با آنها تناوب مرگ و زندگی دوباره(رستاخیز) و چرخه بی توقف تجدید تسلسلی حیات است، که هر ساله با جشن و سوگ برگزار می شده است. زاری گیلگمش بر مرگ انکیدو و مویه مردمان بر مرگ خود او، زاری بابلیها بر مرگ مردوخ و زاری صابیین بر یا عید بوقات میگفتند، از جلوه های همین زنان گریان خدای تاوز (تموز) که آن را اسطوره اند.در این مقاله کوشیده میشود ارتباط یا حداقل تشابهات میان اساطیر و آیین های خدایان شهیدشونده و مضامین تکرارشونده و الگوهایی که بر اساس آنها اساطیر ایرانی و سامی شکل گرفته است، تبیین گردد.