رویکردی تحلیلی به عیوب موجب انحلال نکاح در فقه اسلامی با تاکید بر قانون احوال شخصیه مصر

در عقد نکاح طرفین یا یکی از آنها نمی توانند حق فسخی برای خود در نظر بگیرند، به عبارت دیگر عقد نکاح از عقود لازم است اما موارد محدود و منحصری در این زمینه وجود دارد. در صورت وجود عیوبی مثل برص ، جذام ، نابینایی در زوجه ، مرد میتواند نکاح را فسخ کند، ولی درصورت وجود این عیوب در زوج ، زن حق فسخ ندارد. علاوه بر اینکه، دلیل قانع کننده ای برای این تبعیض وجود ندارد، این ایراد نیز وجود دارد که با توجه به پیشرفت علمی، اگر امراض مزبور قابل درمان باشد، نباید حق فسخ زوج باقی بماند و به دلیل اینکه در قانون مدنی، نصی وجود ندارد، در ابقای حق ، اختلاف نظر وجود دارد، طبق نظر اقلیت فقهای شیعه و مذاهب اهل سنت ، تفاوتی بین زوجین در فسخ نکاح ناشی از عیوب یکسان وجود ندارد. در قانون احوال شخصیه مصر ، زوجین در فسخ نکاح ناشی از عیوب زیانبار و مانع از تمتع و کراهت آور، حق یکسان دارند. هدف از این پژوهش بررسی دلایل فقهی تبعیض قانون مدنی ، در برقراری حق فسخ نکاح برای زوجین در عیوب غیرجنسیتی میباشد. در این مقاله با استفاده از روش تحلیلی و توصیفی، مبانی فقهی و حقوقی ماده مذکور و قانون احوال شخصیه مصر به صورت تطبیقی بررسی شده است.