بررسی روش های اجرایی قراردادهای بیمه اتکایی و ویژگی های آنها

عقد بیمه اتکایی یکی ازجدیدترین نمونه های قراداد بیمه می باشد که هر چند سابقه فقهی تحت عنوان اعاده تامین دارد و بصورت جزیی در قوانین ما نیز آمده است ولی باید گفت که علیرغم کاربرد بسیار زیاد، مهجور مانده است. از این رو در این مقاله سعی شده است که روش های اجاریی قراردادهای بیمه اتکایی و ویژگی های آن بررسی شود. روش تحقیق به صورت توصیفی-تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای می باشد. نتایج نشان داد بیمه اتکایی چه اجباری و چه اختیاری، با دو روش صورت می پذدیرد، یکی نسبی و دیگری غیر نسبی یا مازاد خسارت می باشد. نوع مازاد خسارت هفت گونه است که در این نوع خسارت، مبلغ بیمه شده حق بیمه و خسارت به نسبت درصدی که از قبل تقسیم شده بین دو طرف تقسیم می شود حال آنکه مشخصه قراردادهای مازاد خسارت آن است که مسیولیت دو طرف بر اساس خسارت تعیین می شود بدین معنی که تا یک سقف خاص از خسارت را بیمه گر واگذارنده می دهد و از آن بیشتر را بیمه گر اتکایی باید بپردازد. متداول ترین شیوه های اجرای اتکایی نسبی استفاده از عقد اتکایی مشارکت و مازاد سرمایه می باشد. عقد اتکایی مشارکت بیشتر در زمینه اموال و مسیولیت بکار می رود و مازاد سرمایه نیز بیشتر در باب ریسک های صنعتی و بازرگانی بزرگ کاربرد دارد.