اثربخشی خود دلگرم سازی بر انگیزش و عملکرد تحصیلی دانش آموزان

پژوهش حاضر باهدف تعیین اثربخشی خود دلگرم سازی بر انگیزش و عملکرد تحصیلی دانش آموزان انجام شد. روش پژوهش شبه تجربی از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان پسر پایه ششم ابتدایی شهر جیرفت تشکیل دادند. از این جامعه، 30 دانش آموز با شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه انگیزش تحصیلی هارتر (1981) بود که توسط افراد گروه آزمایش و گواه تکمیل شد. برای بررسی متغیر عملکرد تحصیلی از معدل کمی دو ترم اول و دوم استفاده شد. گروه آزمایش طی 10 جلسه 90 دقیقهای آموزش دلگرم سازی را انجام دادند. سپس از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. برای تجزیه وتحلیل آماری داده ها از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. بر اساس نتایج بهدستآمده، در گروه آزمایش، نسبت به گروه گواه، در مرحله پس آزمون تفاوت معناداری در انگیزش تحصیلی و عملکرد تحصیلی مشاهده شد. با توجه به یافته های این پژوهش برنامه خوددلگرم سازی، منجر به بهبود انگیزش تحصیلی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان میشود و میتوان از آن به عنوان یک روش کارآمد در دانش آموزان سود جست.