آنچه درباره بهار باید دانست

ادب فارسی در دوره ی معاصر از دو جنبه دارای اهمیت ویژه ای است. یکی بازگشت به شیوه ی شاعران بزرگ کهن و دیگری دگرگونی در موضوعات شعری به دلیل تحولات سیاسی و اجتماعی که اندک اندک در ایران پدیدار گشت. در این دوران برای نخستین بار عناصر سیاسی و اجتماعی به عرصه ی شعر راه یافت و مفاهیم اجتماعی نظیر عدالت، آزادی، بیداری، تجدد و پیشرفت به درون دیوان شاعران کشیده شد. ملک الشعرای بهار از جمله این شاعران می باشداو با هوشمندی قصیده را در خدمت مفاهیمی گرفت که هیچکاه در قصیده چنین مفاهیمی موضوعیت نداشتند،مفاهیمی مثل اجتماع،آزادی،وطن وغیره. امتیاز بزرگ این شاعر در آن است که با وجود انتساب به مکتب شعر قدیم توانسته شعر خود را با خواسته های ملت خویش هماهنگ سازد. این بررسی سعی دارد نگاهی کلی و اجمالی بیاندازد به شعر و شاعریت بهار و انعکاس افکار وی در اشعارش . بی شک او در تاریخ ادبیات ایران از جهت داشتن بن مایه های ادبی و متکی بودن به سابقه درخشان فرهنگی یک استثنا و شخصیت بی نظیری است.