واژگان هسته اى و غیر هسته اى در واژگان شناسى مقابله اى از منظر گفتمان شناسى

گفتمان در طول زمان وتوسط محققان در رشته هاى مختلف با معانى متفاوت ولى نزدیک به هم به کار برده شده است. اهمیت بررسی ومطالعه واژگان زبان در زمینه های گوناگون معرفت بویژه در زبان اول و دوم، ارتباطات وگفتمان انتقادی در حال حاضر بر عموم محققان و دانشجویان روشن است و نیاز به اقامه دلیل ندارد. ولی آنچه بسیار اهمیت پیدا کرده است شیوه های بررسی واژگان و ساز وکارهای واژگان شناسی مقابله ای ونحوهء بهره گیری از نتایج این بررسیها در نظریه سازى وکاربرد مى باشد. واژگان را به دو گروه کلان هسته ای وغیر هسته ای تقسیم می کند ومی گوید اصطلاح واژگان هسته ای به آن عناصری از شبکه واژگانی زبان اطلاق می شود که بی نشان هستند که در اختیار زبان قرار دارند. به نظر نگارنده این بحث، اگر موفق شویم توصیف نسبتا جامعی از وازگان زبان مورد نظر بر حسب خصیصه هسته ای وغیر هسته ای )حد اقل از پیکره مورد نیاز کار خاصی( فراهم آوریم عملی بس سترگ انجام داده ایم. لغات هسته ای بی نشان هستند می توانند اغلب مفاهیمی جهانی باشند یعنی اینکه این مفاهیم در عموم زبانهای دیگر در گستره مشابهی از تصورات وجود داشته باشند. در نتیجه لغات غیر هسته ای بیشتر اختصاص به زبانهای خاص خواهند داشت و در زبانهای مختلف با هم متفاوت خواهند بود. از طرفی ما می دانیم که در مقابله اجزای دو زبان باید خواستگاه مشترکی را مشخص بداریم و سپس اختلافات را مقابله کنیم. بدون وجود یا در نظر گرفتن خواستگاه مشترک مقابله دو نظام صورت نمی گیرد. در این مقاله ما می توانیم در واژگان شناسی مقابله ای واژگان هسته ای دو زبان را در گروه به اعتبار اینکه مانند هم هستند خواستگاه مشترک قراردهیم وامر مقابله را بر واژگان غیر هسته ای ساری وجاری نماییم، با عنایت به اینکه چهار مرحله مقابله یعنی توصیف، هم کناری، مقایسه، و پیش بینی را مد نظر داشته باشیم.