خیانت درامانت ناشی از امر وکالت

قرآن کریم امانتداری را از صفات پسندیده و خیانت به آن را به عنوان عمل زشت و قبیح مورد نهی قرار داده است. در آیه شریفه 58 سوره مبارکه نساء می فرماید: ان الله یامرکم ان تودو الامانات الی اهلها طبق صریح این آیه هر مسلمانی وظیفه دارد که در هیچ امانتی نسبت به هیچ کس خیانت نکند، خواه صاحب امانت مسلمان و خواه غیر مسلمان باشد. قانون مجازات اسلامی (تعزیرات و مجازات های بازدارنده) مصوب 1375 خیانت در امانت را تحت عنوان دو جرم متمایز پیش بینی کرده است. ماده 674 ق.م.ا بزه اصلی خیانت در امانت و ماده 673 ق.م.ا خیانت در امانت از طریق سوء استفاده از سفید مهر یا سفید امضاء را بیان نموده است،در تحقق بزه خیانت در امانت موضوع ماده 674 ق.م.ا وجود یک رابطه حقوقی امانی امری ضروری است. و هرچند برخی از حقوقدانان این رابطه امانی را اعم از قانونی و قراردادی می دانند رابطه حقوقی امانی باید ناشی از یک قرارداد بین امین و خائن باشد،عمل مرتکب به عنوان رکن مادی خیانت در امانت جنبه حصری دارد و به وسیله یکی از چهار فعل مثبت استعمال، تصاحب، اتلاف و مفقود کردن ارتکاب می یابد و این بزه یک جرم آنی است و به محض اینکه یکی از چهار فعل مذکور انجام شود، بزه خیانت در امانت تحقق می یابد.