تعهد به نتیجه در فقه و حقوق اسلامی

از جمله ی تقسیم بندی هایی که در زمینه ی تعهدات، در قرن اخیر مطرح شده است، تقسیم تعهدات ، تعهد به وسیله و تعهد به نتیجه است. آثار متفاوتی بر اساس این نوع تقسیم بندی بر تعهدات طرفین مترتب است. تحقیق حاضر به روش مروری و با هدف بررسی تعهد به نتیجه در فقه و حقوق اسلامی انجام پذیرفته است.با دقت نظر در قواعد فقه امامیه و حقوق ایران نشان می دهد که آنها نیز با این گونه از تعهدات بیگانه نیستند، این تقسیم بندی، مقررات خاص و آثار مفیدی به همراه دارد و از آنجا که عقود اعم از معین و غیرمعین و نیز الزامات خارج از قرارداد، مشتمل بر تعهدات مختلفی هستند، بررسی موردی تعهدات موجود در آنها از حیث به نتیجه بودن، کمک شایانی در تحلیل حقوقی کیفیت مسئولیت طرفین و نیز بار نمودن آثار خاص این گونه از تعهدات بر آنها می نماید.در تعهد به نتیجه حصول نتیجه موضوع توافق قرار گرفته است وشخص متعهد می شود تمام اقدامات لازم را برای حصول نتیجه انجام دهد. در این صورت متعهد اگر به تعهدش عمل کرد و نتیجه حاصل نشد مسئول نیست. مثل تعهد وکیل، پزشک و امین. مثلا امین می گوید من سعی ام را می کنم که مال را حفظ کنم ولی اگر مال تلف شد، من مسئول نیستم. یا شخص، تعهدی را بر عهده می گیرد و التزام می دهد که حتما نتیجه حاصل شود. در این موارد رسیدن به نتیجه دست متعهد است و اگر همه شرایط طبق روند عادی امور باشد طرف می تواند به تعهدش عمل کند. مثل تعهد پیمانکارساختمان