بررسی تطبیقی حق حبس در فقه، حقوق ایران و کنوانسیون بیع بین الملل

به طور کلی پایه اصلی و اساسی کلیه معاوضات بر تعهدات متقابل طرفین استوار است، لذا برای تحقق این تقارن که از همبستگی عوضین و تعهدات مزبور ناشی می شود، مقنن به هر یک از طرفین قرارداد اجازه داده است تا زمانی که طرف مقابل تعهد خود را انجام نداده است، او نیز بتواند از اجرای تعهد خودداری کند که اصطالحا از آن به حق حبس تعبیر می شود. حق حبس یکی از حقوقی است که غالبا در معاملات معوض به وجود می آید و براساس آن، هر یک از طرفین قرارداد می تواند انجام تعهد خود را موکول به انجام تعهد طرف مقابل نماید. همچنین به دلیل آنکه کنوانسیون سازمان ملل متحد در خصوص قراردادهاى بیع بین المللى کاال از یک سو، در صدد برقرارى یک نظام نوین اقتصادى بین المللى مى باشد و از سوی دیگر در پى رفع موانع حقوقى مبادلات بین المللى است و اتکا به قواعد تعارض قوانین نیز به علت متفاوت بودن این قواعد در کشورهاى گوناگون راهگشا نمى باشد، بررسى مواد این کنوانسیون در خصوص موضوعات مختلف ثمربخش است که در این زمینه، پرداختن به موضوع حق حبس در بیع بر اساس کنوانسیون و قوانین داخلى مفید به نظر مى رسد. لذا با توجه به اهمیت مطلب این تحقیق با هدف بررسی تطبیقی حق حبس در فقه، حقوق ایران و کنوانسیون بیع بین الملل در قالب یک مطالعه مروری کتابخانه ای انجام گرفته است و داده ها و اطلاعات الزم از طریق بررسی کتب مختلف و جستجو در سایت ها و پایگاه های اینترنتی معتبر انجام گرفته است. بر این اساس، قلمرو و شرایط اعمال حق حبس در حقوق ایران و کنوانسیون بیع بین لمللی کالا در این مقاله مورد بررسی قرار گرفته است.