مدل سازی و پایش شاخص های کیفیت آب زیر سطحی دشت سیستان با استفاده از سامانه های اطلاعات جغرافیایی
محل انتشار: فصلنامه محیط زیست و مهندسی آب، دوره: 5، شماره: 1
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 801
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JEWE-5-1_002
تاریخ نمایه سازی: 25 خرداد 1398
چکیده مقاله:
بررسی تغییرات مکانی پارامترهای کیفی آب زیرزمینی در شناخت وضعیت کیفی آبخوان، منابع آلوده کننده و تعیین مناسبترین راهکارهای مدیریتی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. روشهای زمین آماری و GIS می توانند در این راستا ابزار مفیدی باشند. هدف از این پژوهش ارزیابی روشهای زمین آمار به منظور بررسی و تحلیل مکانی میزان شوری، نیترات و کل مواد جامد محلول آب های زیرسطحی دشت سیستان در شمال استان سیستان و بلوچستان می باشد. برای این منظور از روش های زمین آماری کریجینگ معمولی (OK) و کریجینگ ساده (SK) و روش های معین مانند عکس فاصله (IDW)، تخمینگر موضعی (LPI)، تخمین گر عام (GPI) و تابع شعاعی (RBF) استفاده گردید. در ابتدا نرمال بودن داده ها مورد بررسی قرار گرفت و داده های غیرنرمال به روش لگاریتمی نرمال شد. سپس تجزیه و تحلیل واریوگرامها انجام گرفت. ارزیابی نتایج با استفاده از روش ارزیابی متقابل صورت گرفت. نتایج برازش مدل ها نشان داد شاخص EC و TDS از مدل گوسی و شاخص نیترات از مدل کروی پیروی می کند و روش کریجینگ ساده جهت تهیه نقشه پهنه بندی شوری و نیترات و کریجینگ معمولی جهت تهیه نقشه پهنه بندی تغییرات کل مواد جامد محلول در منطقه مناسب می باشد. همچنین نتایج نشان داد که از نظر کل جامدات محلول، آبهای زیرسطحی منطقه بر اساس دیاگرام شولر در دسته خوب تا قابل قبول و از نظر کیفیت شوری جهت استفاده در کشاورزی در گروه دارای مشکل متوسط تا شدید قرار می گیرند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
حلیمه پیری
استادیار، گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل، زابل، ایران