بررسی اقلیم گردشگری استان گیلان با توجه به شاخص اقلیمی اصلاح شده(TCIc)

استان گیلان یکی از استان های شمالی کشور با مساحت 14711 کیلومتر مربع می باشد. این استان به دلیل دارا بودن شرایط ویژه جغرافیایی، مناظر بدیع طبیعی و برخورداری از منابع آب فراوان در ردیف یکی از مهمترین مناطق گردشگری کشور میباشد. در این پژوهش با استفاده از شاخصهای زیست اقلیمی TCIc مناطق مختلف استان از نظر آسایش اقلیمی در دوره آماری 1997 تا 2017 مورد بررسی قرار گرفته است و محدوده های زمانی مناسب برای گردشگری در هر کدام از شهرستانهای استان براساس شاخصهای فوق مشخص گردیده است. با استفاده از این شاخص علاوه بر تعیین محدوده زمانی و مکانی مناسب با استفاده از نرم افزار GIS اقدام به تهیه نقشه پهنه بندی این شاخص در سطح استان شد. نتایج بدست آمده از این شاخص زیست اقلیمی بیانگر این است که به طور کلی دوره آسایش استان از ماه اسفند شروع و تا اواخر خرداد و همچنین ماه های مهر و آبان ادامه مییابد. در ماه های فصل تابستان افزایش دما موجب کاهش آسایش اقلیمی در منطقه شده است. می توان گفت نظام گردشگری علاوه بر عوامل اقلیمی متشکل از عناصری می باشد که این عناصر به عنوان مهم ترین عوامل در توسعه صنعت گردشگری مطرح می شوند. بنابراین اقدام به وزندهی این عوامل با استفاده از مطالعات کتابخانهای و گزارشات موجود شد و شاخص TCI اصلاح شده بدست آمد نتایج حاصل از این شاخص ها با ارایه نوآوری های جدید بابت انجام این پژوهش نشان داد که علاوه بر متغیرهای اقلیمی ، عامل زیرساخت های گردشگری با وزن 0/36 در میان دیگر معیارها تاثیرگذارترین شاخص در توسعه گردشگری در استان گیلان می باشد. همچنین معیارهای توان اقتصادی، توان طبیعی، تسهیلات گردشگری و توان جمعیتی- اجتماعی به ترتیب در اولویتهای بعدی قرار دارند.