بررسی نقش بارش و زلزله در سطح تراز آب زیرزمینی حوضه آبریز رودخانه شهرچای

گسترش بیرویه جوامع انسانی موجب مصرف بیش ازحد آب شده است. شناسایی منابع آبی، مدیریت وکاربرد صحیح آن، از دغدغه های اصلی مسوولان و مدیران مربوطه است. آبهای زیرزمینی به عنوان مهمترین منابع طبیعی ایران نیازبه برنامه ریزی و مدیریت همه جانبه دارد.در این راستا مطالعهای در حوضه آبریز رودخانه شهرچای در باختر دریاچه ارومیه و شمال زون ساختاری، رسوبی سنندج سیرجان انجام شد. هدف این پژوهش شناخت مناطقی است که سطح ایستابی آبهای زیرزمینی آن بالاتر است. برای نیل به این هدف، اقدام به درونیابی((Interpolationسطح تراز آب زیرزمینی حوضه با استفاده از داده های چاه های پیزومتریک کردیم، سپس نتایح را با میانگین بارش سالانه و بزرگای زلزله های موجود تطبیق دادیم. بررسی های انجام شده نشان میدهد که اثرات زمین ساخت در سطح تراز آب زیرزمینی حوضه شهرچای بیشتر از نقش عامل بارش است. درحالی که براساس نتایج پژوهش، بخش باختری سطح ایستابی در پهنه ی بسیارکم پهنه بندی قرار دارد که دارای کوهستانهای مرتفع با بارش زیاد است. بخش خاوری در پهنه ی متوسط و زیاد سطح ایستابی قرار دارد، فقط بخشی از سواحل دریاچه ارومیه در این پهنه بندی دارای سطح ایستابی بسیار زیاد، با بارشهای محلی متوسط، نفوذپذیری زیاد و گسل های پراکنده کواترنری است. اما مرکز حوضه جزو پهنه بندی بسیار زیاد قرارگرفته که دارای نفوذپذیری بسیار کم و بارش متوسط است. مرکز حوضه بر روی پهنه ای با شدت لرزه خیزی و تراکم گسل های کواترنری بالا قراردارد. تنها دلیل بالا بودن سطح ایستابی در مرکز حوضه در منطقه سیلوانه وجود گسلهای فعال و شدت لرزه خیزی بالا است.