راهبردهای بهره مندی از تفاوتهای فضایی منابع آبی ایران

ایران نیز همانند هر کشور دیگری دارای ویژگی های سرزمینی خاصی است. آنچه در اینجا بدان پرداخته شده تعبیری است که محققان جغرافیایی و علوم مرتبط با آن در مورد این ویژگی ها ابراز داشته اند . در غالب نوشتارها وقتی از میزان بارندگی در ایران صحبت میشود ایران را کشوری که کمتر از یک سوم متوسط جهانی دریافت نزولات جوی دارد معرفی میکنند و وقتی صحبت از زمان بارش میشود بارش ها را خروس بی محل و بازمان نیاز آبی ما در تقابل میدانند و هنگامی که از نحوه توزیع مکانی بارش صحبتی به میان میاید ، نیز نامتعادل و نامتوازن از آن یاد میشود . از نحوه بارش در ایران نیز محققان گله مند و بارش ها را اتفاقی و سیلابی تعریف میکنند.اکنون این سوال مطرح است که با شناخت چنین ویژگی هایی اصولا به عنوان یک شناختگر علمی، مجاز به تفسیری هنجاری از این وضعیت هستیم . سوال دیگری که مطرح خواهد بود انست که آیا راهبردهای مقتضی که بتوان این ویژگی ها را به فرصت تبدیل نمود وجود دارد نتایج حاصل از این طرح که در دانشگاه اصفهان و بر اساس متد تحلیل هارمونیک اجراشده، نشان می دهد که :در شناخت تفاوت های فضایی منابع آبی مجاز به بارگذاری هنجاری در حوزه علوم نیستیم تجارب تاریخی در ایران نشان میدهد که شیوه های متنوعی در راهبرد های بهره مندی از تفاوت های فضایی منابع آبی معمول بوده است .طرح شبکه سراسری آب کشور با ایجاد کانون های معین ضرورتی راهبردی در مدیریت منابع آبی چه در مورد مصرف و چه در مورد کنترل آسیب های ناشی از ابر سیلاب ها است . با شیوه های مختلفی بر حسب شرایط سرزمینی میتوان به ذخیره آب و مانور ابی در سرزمین بهره گرفت .با بهره گیری از راهبردهای درخور در برابر ویژگی های اقلیمی ایران میتوان احیای چاله های سرزمینی رابه پایداری محیطی تبدیل نمود.