بررسی کارایی سنجه های شدت زلزله برای ارزیابی حداکثر دریفت در سازه های فولادی با مهاربند کمانش ناپذیر تحت اثر زلزله های حوزه نزدیک

مهاربندهای کمانش ناپذیر به دلیل دارا بودن رفتار مشابهی در برابر نیروهای فشاری و کششی، می توانند به عنوان یک سیستم باربر جانبی مناسب در سازه ها کارایی داشته باشند. در چارچوب مهندسی زلزله بر اساس عملکرد، نتایج تحلیل خطر لرزه ای به وسیله متغیر واسط ه ای با نتایج آنالیز لرزه ای سازه مرتبط می شود. این متغیر واسطه سنجه شدت Intensity Measure نامیده می شود. حداکثر شتاب زمین PGA مولفه طیف شبه شتاب در زمان تناوب اصلی سازه sa t1 دو سنجه شدت اسکالر متداول می باشند. به توانایی یک سنجه شدت برای پیش بینی پاسخ سازه با پراکندگی کم، کارایی گفته می شود. در حقیقت استفاده از یک سنجه شدت کارا قابلیتاعتماد ارزیابی های لرزه ای سازه را افزایش می دهد. در زلزله های حوزه نزدیک معمولا پدیده ای تحت عنوان جهت داری پیش رونده مشاهده می شود که خود را به صورت یک پالس دو طرفه در تاریخچه زمانی سرعت زمین نشان می دهد، و پاسخ سازه به شدت وابسته به زمان تناوب این پالس می باشد. در این مقاله کارایی سنجه های شدت پیشرفته و سنتی برای ارزیابی حداکثر دریفت بین طبقه ای در سازه های فولادی با مهاربند کمانش ناپذیر تحت اثر زلزله های حوزه نزدیک حاوی جهت داری پیش رونده مورد بررسی قرار می گیرد و سپس سنجه شدت کارا انتخاب می شود