نقش ترجمه در ورود و استقرار سبک رئالیسم جادویی در نظام ادبی ایران

رئالیسم جادویی برای نخستین بار در سال 1925 توسط فرانس روه به هنر راه یافت و بعدها توسط نویسندگانی همچون ایزابل آلنده، گابریل گارسیا مارکز و آلخو کارپانتیر به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفت. این سبک ادبی که دارای مشخصه هایی همچون ترکیب الگوهای واقع گرایانه با عناصر خیال و اسطوره ای است به زعم دیدگاه سنتی با ترجمه به ایران وارد شد. اما پژوهشگران اخیر معتقدند نشانه های رئالیسم جادویی پیش از ترجمه آثار غیرفارسی در تالیفات نویسندگان ایرانی وجود داشته است. بنابراین پژوهش کتابخانه ای و توصیفی حاضر به بررسی و گزارش نقش ترجمه در ورود و بقای این ژانر ادبی در ایران پرداخته است. در این راستا تمامی رمانهای نگارش یافته به سبک رئالیسم جادویی به زبانهای دیگر در طی دو دهه قبل و بعد از انقلاب جمع آوری و ترجمه های فارسی آنها همراه با مشخصات )برجسته( اثر همچون اسامی مترجمان، سال ترجمه و غیره ثبت گردید. نتایج این مطالعه نشان داد با توجه به استقبال مخاطبان ایرانی از سبک رئالیسم جادویی، روند ترجمه آثار نگارش شده به این سبک در ایران روند صعودی داشته و این امر مبین نقش ترجمه در ثبیت جایگاه این سبک در نظام ادبی فارسی است.