تاثیر آیه مبارکه نور در مثنوی مولوی

مولانا در مثنوی، خدای سبحان را نور آسمانها و زمین میداند و آنگاه تمام نورهای دیگر را بازتاب انوار خداوندی میخواند. مولانا اعتقاد دارد که تنها دل انسان لیاقت دریافت انوار الهی را دارد که با کنار زدن حجابهای مانع نور، در نار شور خداوندی اتحاد نورانی مییابد. تاثیر آیات قرآنی و احادیث نبوی در جای جای مثنوی معنوی ملموس است. سرآغاز مثنوی مولانا نکات نغز و شیرینی دارد که به آن کمتر توجه شده است. لذا در این مقاله میکوشیم که تاثیر آیه مبارکه نور را که حاوی مطالب بسیار بر سرآغاز مثنوی و هر شش دفتر آن است مورد بحث و بررسی قرار گیرد.