نقد کهن الگویی حکایت سیاح و زرگر

نقد کهن الگویی از انواع نقد اسطوره ای است که بیشتر بر نظریات یونگ در مورد ناخودآگاه جمعی و صور ازلی تاکید دارد. در نظر یونگ، کهن الگوها آن دسته از صور ازلی و نوعی اند که در عمق ناخودآگاه جمعی انسان ها، به صورت القوبه وجود دارند و خفته اند. این صور کهن و اساطیری، می توانند در هنر و ادبیات تجلی یابند. در حکایت سیاح و زرگر کلیله و دمنه وجود نمادهایی مانند ریسمان، بیابان، چاه، بوزینه، ببر، مار، کوهستان، بیشه و باره (قصر) یادآور کهن الگوهایی ست که استخوان بندی و مفاصل حکایت را تشکیل میدهند. پژوهش حاضر با روش توصیفی – تحلیلی به واکاوی نمادها میپردازد. در پایان مشاهده میشود گویی ترتیب کهن الگوها، مسافر حکایت را به آگاهی و شناخت سوق میدهند.