شبکه های اقتضایی زیر آبی: یک زمینه نوظهور در تحقیقات مخابرات صوتی

همان طور که میدانیم مخابرات زیرابی دارای مباحث متنوعی است که برای مثال سیستمهای سونار از جمله آنهاست. سیستم های سونار عمدتا بر روی مباحث پردازش سیگنال متمرکز است و به لحاظ مخابراتی غالبا بصورت نقطه به نقطه تعریف شده است یعنی فاقد مسیریابی است و البته این به خاطر هدف این گونه سیستم ها است از منظر شبکه های مخابراتی پردازش سیگنال در لایه هفتم مدل مرجع OSI قرار می گیرد). وقتی تعداد گره های شبکه زیاد شود برای ایجاد ارتباط دهی و مخابره داده بین این گرهها نیازمند انجام مسیریابی هستیم و روش های مختلفی وجود دارد که از یک دیدگاه برای مخابرات بی سیم می توان آنها را به دو دسته زیربنایی یا زیرساخت گرا و بدون زیر ساخت تقسیم کرد [1]، برای مثال شبکه های سلولی تلفن همراه از دسته اول است اما بحث کنونی ما در مورد دسته دوم است، یعنی شبکه های فاقد زیر ساخت مرکزی که یک نقطه مرکزی واسطه وظیفه رله کردن بسته های اطلاعاتی را بر عهده ندارد، در این حالت بجای نقطه مرکزی، گره های شبکه خود وظیفه رله کردن بسته ها را برعهده خواهند داشت و در واقع هر گره خود مسیریاب نیز هست و در فرایند مسیریابی شرکت می کند. شبکه های بی سیم بدون زیرساخت را به دو دسته اقتضایی و حسگر (و گاهی نوع سومی تحت عنوان فعال ساز نیز در نظر میگیرند) تقسیم می کنند که به لحاظ ساختاری با هم تفاوت چندانی ندارند ولی به لحاظ کاربردی متفاوت اند و برای اهداف مختلفی بکار می روند. شبکه های حسگر چه برای خارج از آب - که شبکه حسگر خاکی هم نامیده میشود - و چه برای کاربرد های زیر آبی عمدتا دارای کاربرد ص نعتی است ولی شبکه های اقتضایی معمولا برای اهداف دیگری مثل هدایت گره های متحرک جهت پایش محیطی، داشتن ارتباط مخابراتی در شرایط تحرک بسیار بالا در یک منطقه وسیع و ... بکار می رود.