موسیقی شعر سراج الدین قمری

سراج الدین قمری آملی در قالبهای مختلف قصیده و غزل و رباعی و همچنین در مضامین مختلف عاشقانه، عارفانه، مدح، هجو، اخلاق و حکمت شعر سروده است. سبک شناسی اشعار سراجالدین قمری نشان میدهد که موسیقی و زبان شعری او پرمایه است و التزام درانتخاب اوزان سنگین و قافیه های دشوار دارد .شگردهای تقویت موسیقی شعر از طریق کاربرد آرایه ها (سجع و جناس و واجآرایی و..) نشان دهنده ی میزان خلاقیت اوست. وزن های قصاید سراج قمری، جویباری است. البته اختلاف اوزان جویباری و آرام با اوزان خیزابی و تند در قصاید قمری خیلی زیاد نیست. قمری آملی در غزلیات فضای شادتری ایجاد کرده است که پیامد دیدگاه اوست. دیدگاهی که به بزم و باده و وصال دسترسی و گرایش بیشتری دارد. با توجه به عربیدانی قمری و گرایش او به شعر عربی، شاید بتوان بی توجهی او به ردیف و گرایش به سرودن اشعار مقفی را از این نظر توجیه کرد. تنوع ردیف در غزلیات نسبت به قصاید بیشتر است. بیشتر ردیفها در غزلیات، از مقوله ی فعل هستند.تکرار از پربسامدترین صنایع به کار رفته در سطح موسیقی درونی اشعار سراج الدین است. تکرار در اشعار قمری آملی سه کارکرد دارد: تکرار به منظور تاکید؛ تکرار به اقتضای طبیعت کلام؛ تکرار با هدف پدید آوردن آرایه که البته بیشترین نمونه ی آن را در آرایه ی تصدیر میتوان دید