جایگاه اجتماعی- عرفانی طاووس در منظومه ی منطق الطیر عطار

طاووس در متون مختلف ادبی و عرفانی، نقش های مختلفی دارد. اگر از مطالب فرهنگنامه ها ، کتاب های پرنده شناسی و افسانه هایی که در جامعه رایج است بگذریم ، برجسته ترین نمود این پرنده را در داستان های دینی و سپس در منظومه منطق الطیر عطار می بینیم. دراین منظومه طاووس نماد افراد پرنقش و نگاری است که عاشق جان باخته صورت و ظاهر خودشان و نماینده قشر خودبینان و مغروران هستند. طاووس به دلیل نقشی که در قرآن دارد و در منطق الطیر به آن تصریح شده است، رمزآلود و نمادین است و تا آنجا اوج می گیرد که از به دلیل غرور و خودشیفتگی از گمراهی مصون نیست و از تاریکی های راه سلوک رهایی نمی یابد. در این گفتار جایگاه اجتماعی و عرفانی طاووس در منطق الطیر عطار بررسی می شود و این نکته را می جوید که طاووس از لحاظ اجتماعی و عرفانی نماد چه افرادی در جامعه است.