تصویر سازی شاعرانه در غزل های عاشورایی

واقعه کربلا گونه ای خاص از ادبیات است که از آن به عنوان ادبیات عاشورایی یاد می شود. این ادبیات پس از واقعه عاشورا با مرثیه سرایی در سوگ شهیدان کربلا و سپس گزارش مکتوب واقعه آغاز شد و در قرن های بعدی گسترش یافت. در واقع حماسه کربلا و شهادت امام حسین (ع) و 72تن از یارانش ،حادثه ای است که همواره به عنوان یک فرهنگ متعالی دینی به آن نگریسته می شود و تاثیر شگرف آن در طول تاریخ ، در قالب آثار متعدد فرهنگی و ادبی ، چون کتاب ، دست نوشته ، کتیبه ، نگاره و... بازتاب داشته است . امروزه نیز پیرامون حماسه ی عاشورا، پژوهش های گوناگونی انجام شده که اوج حمایه و عرفان یاران امام حسین(ع) را به نمایش می گذارد. مجموعه ی جرس فریاد می دارد نمونه ی موفقی در این زمینه است. غزلیات عاشورایی این مجموعه، جویباری جاودانه است که از سرچشمه های ذوق و معرفت شاعران حسینی می جوشد و بر کتیبه ی هستی نقش می بندد. این پژوهش در نظر دارد که انعکاس شاعرانه ی و تصویر سازی های بدیع را در 720غزل این مجموعه ، بر پایه ی شواهد بررسی نماید.