بررسی اثربخشی گروه درمانی بر ابراز وجود و عزت نفس معتادین به هرویین

هدف: اعتیاد به مواد مخدر، بیماری روانی عود کننده و مزمنی است که توام با اختلالات انگیزشی شدید و از دست دادن تسلط رفتاری است و منجر به ویرانی شخصیت، پرخاشگری و ناکارآمدی افراد در حیطه های مختلف زندگی می شود. میلیون ها انسان از این اختلال رنج می برند که اغلب با دیگر بیماری های روانی بروز و ظهور یافقته و هزینه های اقتصادی و اجتماعی و روانی گوناگون را بر جامعه تحمیل می کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی گروه درمانی بر ابراز وجود و عزت نفس معتادین به هرویین در شهرستان داراب انجام شده است. روش: این تحقیق به صورت آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و پیگیری همراه با گروه کنترل انجام شده است. آزمودنی های تحقیق شامل 40 نفر از معتادین که در سال 1397 به کیلینیک درمان و باز توانی صفوت مراجعه کرده بودند به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. (گروه آزمایش 20 نفر، گروه کنترل 20 نفر) برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های ابراز وجود راتوس (1973) و عزت نفس روزنبرگ (1991) استفاده شد. پایایی ابزارها با روش محاسبه ضریب آلفای کرونباخ احراز گردید. گروه درمانی طی مدت 3 ماه هر هفته به مدت 70 دقیقه بر روی آزمودنی های گروه آزمایش انجام شد. و بعد از اتمام آموزش دوباره از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. و در این فاصله گروه کنترل برای انجام مداخله روانشناختی در لیست انتظار قرار گرفت. یافته ها: به منظور تجزیه و تحلیل آماری داده ها از روش تی تست مستقل استفاده شد. و نتایج نشان داد که بین نمرات ابراز وجود و عزت نفس تفاوت معنادار بین گروه آزمایش و گروه کنترل وجود دارد. نتیجه گیری: با توجه به یافته ها می توان گفت که گروه درمانی در هر هفته برای معتادین به هرویین در کنار دارودرمانی در کیلینیک های ترک اعتیاد، باعث افزایش ابراز وجود و عزت نفس در آنها و کاهش رفتارهای پرخطر از قبیل سرقت، ضرب و جرح، ... گردیده است. و رفتارهای مناسب و بهتری از خود در خانواده و اجتماع نشان داده اند.