برهم کنش های فرهنگی شرق دریای مازندران با شمال شرق ایران

نبود پژوهشهای همه جانبه از مشکلات عمدهی مطالعات باستان شناختی در ایران است. از سوی دیگر فقدان ابتدایی ترین مطالعات تاریخی- فرهنگی در برخی از مناطق ایران سبب شده، تمرکز بر روی مطالعات صرفا گاه نگارانه و دوره بندی های زمانی صورت گیرد. در این راستا بررسی همانندی های سنتهای سفالی، پیکرک ها، میانگین اندازه ی استقرارها، حضور استحکامات دفاعی در سازه های معماری و عوامل فرهنگی دیگر در بازه ی زمانی ای که موسوم به عصر مفرغ است، برای تشخیص ارتباطات درون منطقه ای نواحی مورد مطالعه صورت می گیرد. عوامل یاد شده در این دوره در شرق دریای مازندران و شمال شرق ایران سنت های متفاوتی را نشان می دهد. در مطالعه ی سنت های بومی کاستی هایی به چشم می خورد و همین عامل باعث می شود تعیین مرز دقیق این سنتها کمی دشوار شود. اما با همه ی این موارد با اطلاعات موجود نیز می توان به تشابهات، تفاوت ها و شاخص های بومی، منطقه ای و فرامنطقه ای دست یافته و حوزه های برهم کنش آنهای را مشخص کرد. هدف از این جستار ایجاد تصویری کلی از ارتباطات درون منطقه ای و حوزه های برهم کنش عوامل یاد شده در بالاست که در دشت های میان کوهی شرق دریای مازندران با نواحی جغرافیای همسایه در شمال شرق ایران، فعال بوده است