بررسی آسیب پذیری تونلهای شهری در اثر ورود آب به داخل تونل و ارائه راهکارهای مناسب جهت مقابله با آنها (مطالعه موردی تونل توحید و حکیم)

تونلهای ترافیکی و مترو از اصلیترین فضاهای زیرسطحی در توسعه پایدار شهری، هستند که باهدف تسهیل کاهش ترافیک در معابر شهری احداث میشوند. در طراحی و اجرای پروژه های تونل شهری همواره مسائلی همچون هزینه، زمان، ایمنی، کیفیت مصالح و اجرا، محیطزیست و نهایتا تداخل با محیط زنده شهری از درجه بالایی از اهمیت برخوردار بوده اند. تلفیق معیارهای فوق با مسائل و چالشهای و مشکلات اجرایی، همواره باعث شده تا تونل سازی مسئله ای دشوار و پیچیده باشد. اجرای تونلهای شهری همواره با مشکلات عدیدهای روبرو بوده است که در این میان یکی از چالشهایی که میتواند مشک لات زیادی در حین اجرا و آثار مخرب فراوانی در مرحله بهره برداری بر طرح داشته باشد، ورود آب به داخل تونل ها میباشد. بنابراین لازم است محل و مقدار جریان آب، میزان فشار وارده بر پوشش تونل از طرف آبهای زیرزمینی، کیفیت شیمیایی و مدل زهکشی آن پیشبینی و در طراحیها لحاظ گردد. در این مطالعه تلاش گردید با بررسی آسیب پذیری تونلهای زیرزمینی در اثر ورود آبهای زیرزمینی، راهکارهایی جهت مقابله با این آسیبها بیان گردد . همچنین در قالب یک مطالعه موردی وضعیت نفوذ آب به داخل تونل حکیم و تونل توحید در شهر تهران از لحاظ نشت آب زیرزمینی مورد بررسی قرارگرفته است و بر طبقه مقایسه هزینه های آب بندی دو تونل فوق الذکر نتیجه گرفته شد که استفاده ژئوممبران جهت آببندی تونلها چه از نظر فنی و چه از نظر اقتصادی روشی کارامد می باشد.