رابطه کیفیت زندگی و شادکامی با اضطراب صفتی مادران کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی و کمبود توجه , در شیراز

هدف پژوهش حاضر رابطهی کیفیتزندگی و شادکامی با اضطراب صفتی مادران کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی و کمبود توجه (ADHD)در شیراز بوده است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی مادران کودکان بیش فعالی بوده که در سال تحصیلی 92-93 در مدارس عادی مشغول به تحصیل بودهاندکه 100 نفر بوده اند. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و روش آن توصیفی- همبستگی بوده است. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از سه پرسشنامه کیفیت زندگی-36SF پرسشنامه شادکامی آکسفورد و پرسشنامه اضطراب حالت- صفت اسپیلبرگر (STAI)استفاده شده است. نتایج تحلیل رگرسیون همزمان نشان داد که نمره ی کل کیفیت زندگی P> 0/001) و( = -0/437 قادر به پیشبینی اضطراب صفتی مادران میباشد. این تحلیل نشان داد که کیفیتزندگی 17 درصد از واریانس اضطراب صفتی مادران کودکان مبتلا به ADHD را به طور معناداری تبیین میکند. همچنین رگرسیون گام به گام در خصوص مولفههای کیفیت زندگی نشان داد که در گام اول مولفهی عملکرد اجتماعی 13 درصد واریانس اضطراب صفتی مادران کودکان مبتلا به p=0/001) ADHD ، (F=15/158 و در گام بعدی مولفه ی درد به همراه متغیر عملکرد اجتماعی مجموعا 19 درصد از واریانس اضطراب صفتی را تبیین کردهاند p=0/001)، (F =11/571، در صورتیکه متغیر شادکامی قادر به پیش بینی اضطراب صفتی مادران این کودکان نبوده است.