رفتار دینی بهرام در شاهنامه فردوسی (بر اساس نظریه گلاک و استارک)

حوزه فرهنگ، هنر و ادبیات بخشی از لایه های رفتاری انسان است که موردتوجه و مطالعه بسیاریاز پژوهشگران بوده است. رفتارهایی که با شناخت و مطالعه بهتر آن ها، می توان نسبت به فرهنگ ایرانی ونیز رفتار غالب بر آن دوران آگاهی یافت. شخصیت ها و اسطوره های شاهنامه که خود همیشه باث غرور وافتخار یک ایرانی شده و در کنار دلایل دیگر، سبب شکل گیری هویت ایرانی شده است. حکیم ابوالقاسمفردوسی، یکی از بزرگترین حماسه سرایان جهان، مهم ترین نامه اندیشه سیاسی ایران شهری، حماسه ملیایرانیان و نیز بزرگترین سند هویت ایشان، یعنی شاهنامه را خلق کرده است. محور اصلی این مقاله حولباورهای دینی واخلاقی این نامدار حماسه پرداز است. در این پژوهش سعی بر این داریم تا نوع نگاه حکیمفردوسی را در رفتارهای دینی بهرام گور، شناخته، و مورد تحلیل کمی قرار دهیم. جامعه آماری این مقالهمحتوای کتاب شاهنامه فردوسی بخش بهرام می باشد. بخش پادشاهی بهرام درکتاب شاهنامه بالغ برحدود 2500 بیت می باشد که مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است. روش این تحیق توصیفی از نوعتحلیل محتوا و کاربردی است. این مقاله بر اساس الگوی دین داری گلاک و استارک که دین داری را دارایچهار بعد اص ی بعد باور، عمل (مناسک)، بعد تجربی، و بعد دانش یا معرفت، تقسیم می کند انجام می شود. بابررسی رفتار پادشاهی بهرام در شاهنامه و بررسی بیت های دین داری مشخص شد که بیشترین بیت هایدین داری به بعد باور و اعتفاد مربوط می شود که در خور توجه می باشد. بعد عمل و مناسک، تجربی، دانش ومعرفت در جایگاه های بعدی قرار دارند.