واکاوی امکان یا عدم امکان ارتباط انسان با عالم غیب در شاهنامه

قرون چهارم و پنجم، دوره شکوفایی تمدن اسلامی و اوج مباحثات کلامی و فلسفی است. شناخت انسان یکی از مهمترین دغدغه هایی است کهذهن متفکرین را به خود مشغول کرده است. نظرات متفاوتی درباره ارتباط یا عدم ارتباط انسان با عالمی غیر از عالم ماده بین متفکرین ادیانمختلف وجود دارد. جستار حاضر با جستجو در شاهنامه به عنوان یکی از بزرگترین آثار متولد قرون طلایی تمدن اسلامی، با روش توصیفی –تحلیلی امکان ارتباط انسان را با عالم غیر ماده مورد واکاوی قرار میدهد. در پایان مشاهده میشود که باور حاکم بر شاهنامه با باور فلاسفهمسلمان و به ویژه حکمای شیعه همخوانی دارد.