آیا شاهنامه آخرش خوش است

؛ شاهنامه آخرش خوش است مثلی معروف در فرهنگ عامه ایرانیان است. بار معنایی این مثل دو وجه متفاوت دارد. وجه اولدر بیان کارکرد اجتماعی آن است. برخی از محققان از این مثل اشارهای طنزآلود به اتفاقی ناخوشایند در پایان کار را استنباطکرده اند، اما به نظر میرسد که این مثل در حالت عکس نیز کاربرد داشته باشد، یعنی در حالتی که در آغاز آشفتگی مستولیشده باشد، ولی بتوان برای آن پایانی خوشایند متصور شد.درباره خوشبودن پایان شاهنامه دلایل متعددی بیان شده است کهاز آن میان یکی مجاز دانستن کلمه خوش به علاقه تضاد با ناخوش و بد فرجام است. دیگری آغاز شدن شاهنامه با ستایشسلطان محمود، به ظاهر خوش، و نکوهش او در پایان کتاب، یا سوء عاقبت، است.