استراتژی مسکن عمومی شهری در کشورهای در حال توسعه: پارادایم ها، سیاست ها، برنامه ها و پروژه ها

بطورکلی، تولید و نگهداشت و مدیریت مسکن وجود داشته است، و در فعالیت های مبتنی بر بازار ادامهیافته است. با این حال، از اواسط قرن بیستم، عملا همه دولت ها، سوسیالیست ها و لیبرال به طور یکسان، نیازبه دخالت در بازارهای مسکن شهری در حمایت از خانواده های کم درآمد را درک کرده اند که دسترسیبه بازار مسکن (بخش خصوصی) را به دلیل کمبود منابع مالی محروم کرده اند. این مقاله به بررسی طیفی ازگزینه های راهبردی می پردازد که توسط آژانس های مسکن دولتی در این راستا به کار گرفته می شود.این برنامه ها از مسکن بخش دولتی گرفته تا بازار خصوصی مسکن شهری را در قالب ساخت و ساز مستقیمیا پیمانکاری مسکن دولتی را شامل می شوند که به دینفعان کم درآمد با زیر قیمت بازار، در جهت ایجادحمایت مالی یا دیگر انگیزش های غیرمالی برای سازندگان مسکن بخش خصوصی یا خریداران مسکنشهری و برای برنامه های حمایت اجتماعی فنی و قانونی که تولید، نگهداری و مدیریت مسکن اجتماعی باقیمتی قابل استطاعت برای خانوارها و محلات کم درآمد شهری را ممکن می سازد، انتقال می یابد. در نتیجهیک مرور مختصر مستقیم از سیاست های مسکن عمومی از ابتدای قرن 21 اتخاذ گردیده و تداعی کنندهمکان بعدی برای ایجاد یک تمایز بین استراتژی های مسکن عمومی و مسکن اجتماعی است.